Pierwsi zwiadowcy dokonywali eksploracji w zupełnych ciemnościach, przeciskając się z pełnymi butlami nurkowymi na plecach pomiędzy wąskimi, śliskimi przesmykami skalnymi. Dziś wspominają ten czas z rozbawieniem, mając równocześnie satysfakcję bycia pierwszymi eksploratorami miejsca, które określili jako najciemniejsze na naszej planecie. Również technika i sprzęt używany wówczas, budzą aktualnie uśmiech na twarzach wielu nurków jaskiniowych. Właściwie można powiedzieć, że w większości posługiwali się własnoręcznie zbudowanymi zestawami typu twinset z małymi butlami, latarkami i kołowrotkami własnej produkcji. Przewodnikiem eksploratorów podwodnych w 1999r. i człowiekiem, który najbardziej zapisał się w kartach historii Jaskini Ordyńskiej był Eugeny Voidakov- jemu zawdzięcza się odkrycie podwodnego połączenia pomiędzy trzema jeziorami w jaskini. On również wytyczył kolejne etapy korytarzy oraz naniósł je na mapę topograficzną. Pierwsi wyszkoleni nurkowie techniczni pojawili się w Jaskini Ordyńskiej w roku 2000. Obecnie jest to dość popularne miejsce i doskonale przygotowane do przyjęcia małych grup nurków jaskiniowych. Schody prowadzą 70m w dół, cała trasa zejścia jest wyposażona w poręcze. Przed wejściem do wody znajduje się wygodna platforma dla nurków a wnętrze jest oczywiście oświetlone. Główne jezioro, będące wejściem do podwodnego labiryntu, wygląda wspaniale. Poziom wody przy wejściu równa się poziomowi wody w pobliskiej rzece Kungur. Obecnie, nawet do najdalszych zakątków jaskini, pociągnięte zostały poręczówki. Sufit jaskini w części zalanej wodą znajduje się na głębokości 6 metrów. Średnia głębokość dna to 15-18 metrów, osiągająca swoje maksimum na 20 metrach. Widoczność, przy ostrożnym poruszaniu się w jaskini – zachwyca i dochodzi do 45 metrów!